[vc_row][vc_column][vc_column_text]
POCZĄTKI
Początki Szkoły Rolniczej w Nowym Targu przypadają na lata 30-te XX wieku. W kwietniu 1931 roku, po kilkuletnich staraniach Związku Podhalan oraz władz Nowego Targu, Dyrekcja Robót Publicznych Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie wyraziła zgodę ,,na budowę Szkoły Rolniczej oraz stajni dla krów i koni, stajni dla owiec i trzody, stodoły z szopami”. Uroczyste otwarcie szkoły usytuowanej na parafialnych gruntach Kokoszkowa odbyło się 18 stycznia 1935 roku. Pierwszym dyrektorem szkoły został inż. Andrzej Górz.
Okres funkcjonowania Szkoły Rolniczej pod pierwszą nazwą tj. Powiatowa Wysokogórska Szkoła Rolnicza to lata, kiedy kształtowały się zręby wizji szkoły i jej koncepcji dydaktycznej. Nie lada wyzwaniem było odnalezienie wspólnego języka między tymi, którzy mieli nieść ,,kaganek oświaty” a tymi, których miał on oświecać. Raczej konserwatywni z natury górale, opornie przyjmowali wszelkie nowiny dotyczące uprawy czy hodowli.
,,Gdy mój ojciec własnoręcznie demonstrował na szkolnych polach stosowanie saletry (w białych granulkach), zeszli się gospodarze z sąsiednich zagonów i ironicznie dziwowali się: ,,Pon dyrektor sujom cukier na pole”– wspomina Andrzej Górz, syn pierwszego dyrektora szkoły.
Pierwsi uczniowie (w dniu otwarcia szkoły było ich siedemnastu, w dniu ukończenia pierwszego kursu dwudziestu dwóch) odbywali zajęcia w charakterze kilkumiesięcznych kursów w zakresie organizacji gospodarstw górskich, chowu zwierząt, mleczarstwa, serowarstwa oraz łąkarstwa górskiego.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][eut_single_image image=”2910″][vc_column_text]
zajęcia z owczarstwa
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
CZAS WOJNY I OKUPACJI
Zawirowania czasu wojny przyniosły chwilowe zawieszenie zajęć, ale formalnie nauka była kontynuowana. Funkcjonowanie szkoły rolniczej, obok handlowej i krawieckiej zostało dozwolone przez Niemców w Generalnej Guberni. Ponieważ budynki szkolne zajęli Niemcy, zajęcia odbywały się w szkole powszechnej oraz wynajętych domach na przysiółku Kowaniec. Kiedy w 1944 roku zajęte zostały pomieszczenia gospodarskie, przez co nie mogły odbywać się zajęcia praktyczne, przestało być możliwe funkcjonowanie szkoły dotąd zachowujące pozory normalności. Trudności pogłębiały nie tylko działania okupanta, ale dwukrotny pożar owczarni, w wyniku którego szkoła utraciła prawie całe ruchome mienie. Warto zaznaczyć jednak, że codzienne życie szkoły toczyło się swoim rytmem. Jak wspomina ówczesna kronika, prowadzona przez nauczyciela Tadeusza Snopka, był czas na działalność samorządu uczniowskiego, zajęcia świetlicowe, w ramach których zorganizowano turniej szachowy, a także mikołajki i ostatki. Niemałe znaczenie dla kształtowania postaw i charakterów młodych ludzi w latach okupacji miała działalność dyrektora szkoły w latach 1943 – 1945 Ludwika Kohutka, postaci znanej z działalności konspiracyjnej w ramach Konfederacji Tatrzańskiej.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][eut_single_image image=”256″][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
PRZEŁOM WIEKÓW
Lata dziewięćdziesiąte i przełom wieków przyniosły szkole kolejne wyzwania. W roku 1990 na emeryturę odszedł wieloletni, zasłużony dyrektor Bolesław Klich. Szkołą zarządzał od 1969 roku i, jak wspomina, choć przyszło mu rządzić w trudnych politycznie czasach, szkoła wielokrotnie dawała wyraz swojej niezłomności i wyjątkowości.
Od 1990 roku przez następne 30 lat funkcję dyrektora szkoły pełnił Marian Nowak. 29 kwietnia 1995 roku obchodzony był jubileusz 60-lecia szkoły. Rocznica ta odbiła się szerokim echem w regionie. Rada Miasta podjęła 13 czerwca 1996 roku uchwałę przyznającą Zespołowi Szkół Rolniczych medal ,,za szczególne zasługi dla miasta Nowy Targ”. Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Jabłonce, która w latach 1996 – 2001 była filią Zespołu Szkół Rolniczych w Nowym Targu w 2001 roku uroczyście obchodziła 40-lecie istnienia.
Problemy z organizacją sprawnego funkcjonowania szkoły pojawiły się przy okazji projektu budowy Podhalańskiej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nowym Targu. Okazało się, że inicjatywa, skądinąd chlubna i nobilitująca dla miasta, nie wiedzieć czemu, musi być realizowana kosztem ograniczenia roli placówki funkcjonującej od kilkudziesięciu lat, na stałe – wydawać by się mogło – wpisanej w nowotarski krajobraz i niezmiennie potrzebnej. Odebranie szkole budynku dawnego internatu oraz pomieszczeń gospodarczych poważnie utrudniło jej funkcjonowanie na kolejne lata.
Warto podkreślić fakt, iż pomimo trudności lokalowych szkoła nadal rozwija się i z roku na rok kształci coraz więcej uczniów w atrakcyjnych na rynku pracy zawodach.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][eut_single_image image=”257″][/vc_column][vc_column width=”1/6″][eut_single_image][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
ZESPÓŁ SZKÓŁ CENTRUM KSZTAŁCENIA ROLNICZEGO
W 2007 roku podpisano porozumienie między Starostwem Powiatowym w Nowym Targu a Ministrem Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie przejęcia szkoły. Od 1 stycznia 2008 roku Zespół Szkół Rolniczych dołączył do grona 15 szkół prowadzonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W roku 2009 Zespół Szkół Rolniczych zmienia nazwę na Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego. Wstąpienie w szeregi szkół prowadzonych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi okazuje się z perspektywy minionych lat decyzją trafioną.
Nie od razu udało się, co oczywiste, rozwiązać wszystkie problemy lokalowe. Stopniowo pozyskiwane środki pozwoliły na modernizację i dobudowanie kilku pomieszczeń dydaktycznych. W kolejnych latach wyremontowana została m.in. sala gimnastyczna. Technikum architektury krajobrazu zyskało bazę dydaktyczną w postaci sali warsztatowej, a także ciekawego, innowacyjnego rozwiązania, którego pomysłodawcami i w dużej mierze wykonawcami byli sami uczniowie – klasy na wolnym powietrzu, nazywanej zieloną salą.
Rocznicę 75-lecia w grudniu 2010 roku uświetniło wręczenie nowego sztandaru ufundowanego przez Radę Rodziców. Celebracja rozpoczęła się tradycyjnie mszą świętą w Kościele pw. św. Katarzyny, uroczystości główne odbyły się w Miejskim Ośrodku Kultury, a zwieńczył je mini-bankiet przygotowany przez uczniów i nauczycieli klas gastronomicznych.
W roku szkolnym 2013/2014 działalność rozpoczął Szkolny Zespół Regionalny „ZWYRT”, pod kierunkiem Mateusza Buły. Regularne spotkania młodzieży, udział w konkursach, uroczystościach szkolnych i koncerty powodują, że zarówno na szkolnych korytarzach, jak i w środowisku lokalnym widać żywą i pielęgnowaną kulturę regionalną.
W 2014 roku oddano do użytku nowoczesny budynek dla technikum weterynaryjnego, w którym znajduje się aula wykładowa i pomieszczenia do zajęć praktycznych, wyposażone w nowoczesnej generacji sprzęt do diagnostyki weterynaryjnej.
Rok 2014/2015 to w dużej mierze czas przygotowań do obchodów 80 rocznicy istnienia szkoły. Uroczystości zorganizowane z tej okazji w maju 2015 roku stają się powodem do przypomnienia długiej historii, bogatej tradycji, wielu chlubnych momentów szkoły. Uświadamiają również, jak ważną i zasłużoną dla Podhala jest Szkoła Rolnicza w Nowym Targu. Wydana zostaje okolicznościowa monografia ,,Niezmienne są jej cele. 80 lat szkoły rolniczej w Nowym Targu” pod red. Joanny Cioczek- Jóźwiak, Katarzyny Gąsienicy- Wawrytko, Bogusława Pachniowskiego i Mariana Nowaka.
W 2017 roku przeprowadzono gruntowny remont biblioteki. Szkoła wzięła udział w Narodowym Programie Rozwoju Czytelnictwa. Do biblioteki szkolnej zakupione zostały ciekawe nowości wydawnicze i chętnie czytane przez młodzież książki. Biblioteka staje się centrum życia kulturalno – towarzyskiego szkoły.
W szkole realizowane są także projekty proekologiczne, świadczące o podążaniu z duchem czasu. Od 2010 r. szkoła posiada ogrzewanie gazowe. W roku 2018 w celu zwiększenia efektywności energetycznej budynków szkolnych przeprowadzono kompleksową termomodernizację wraz z wymianą części opraw i źródeł światła na LED oraz montażem odnawialnego źródła energii w postaci instalacji fotowoltaicznej.
Zajęcia coraz częściej odbywają się nie tylko w szkolnych pracowniach. Realizacja praktycznej nauki zawodu w hotelach, stadninach koni, lecznicach zwierząt, centrach ogrodniczych, ogrodach botanicznych, lokalach gastronomicznych, piekarniach, mleczarniach, biurach podróży daje młodzieży możliwość zdobywania doświadczenia, podnoszenia kwalifikacji i oswajania się z rynkiem pracy. Udział szkoły w programie Erasmus + współfinansowanym przez Unię Europejską pozwala od kilku lat na odbywanie przez uczniów praktyk zagranicznych we Włoszech, w Grecji i Portugalii.
Każdego roku pracownie szkolne na bieżąco są wyposażane w nowoczesne pomoce dydaktyczne oraz sprzęt multimedialny zgodnie z najnowszymi standardami MEN i zapotrzebowaniem nauczycieli
Rok szkolny 2019/2020 przynosi zmiany w kadrze kierowniczej. Wieloletni dyrektor szkoły Marian Nowak po 30 latach sprawowania funkcji przechodzi na emeryturę. Przez lata szkoła rolnicza pod jego kierownictwem przechodzi metamorfozę w kierunku placówki, która łączy tradycję z nowoczesnością.
Od 1 września 2020 roku funkcję dyrektora szkoły sprawuje mgr inż. Łukasz Fudala.
W 2020 r. szkoła otrzymała srebrną tarczę za zajęcie 287 miejsca w XXII Rankingu Liceów i Techników Perspektywy. Jest to wielki sukces i dowód na to, że szkoła zapewnia młodym ludziom sprzyjające warunki do zdobywania wiedzy, rozwijania pasji oraz zainteresowań.
W następnym roku szkoła również zdobyła srebrną tarczę, tym razem zajmując 235 miejsce w Rankingu Techników Perspektywy. Wynik ten jest o tyle zadawalający, że jest dużo lepszy od tego z ubiegłego roku.
Szkoła rolnicza „na brzyzku Kokoszków” od ponad osiemdziesięciu lat służy kolejnym pokoleniom młodych ludzi. Przez te lata wykształciła i wychowała rzesze absolwentów w różnych zawodach. Zyskała przez to status placówki mocno zakorzenionej, ważnej i potrzebnej na mapie Podhala.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/3″][eut_single_image image=”1188″][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text css=””]
My, stare „Konie”z Kokoszkowa
– Umówiłem się na spotkanie z moimi kolegami z klasy, a widzę tu samych zgrzybiałych staruszków… – zagaiłem na wstępie, podchodząc do grupy. – Nie wiecie panowie, gdzie tu mogą być uczniowie Technikum Weterynaryjnego?
– O młodzieniec się znalazł! Witaj, dziadku Władku! – odezwał się jeden ze staruszków.
– Przepraszam… A kto ty jesteś?
– Polak mały. Zgadnij…
– Przykro mi… Ale chyba trochę się zmieniłeś…
– Nie trochę. Zgaduj.
– Proksa?
– Nie Proksa.
– Pielaszkiewicz?
– Nie Pielaszkiewicz. Wojtasiak jestem – zlitował się wreszcie.
Padliśmy sobie w objęcia…I tak nas ze Staszkiem maltretowaliśmy przez dobry kwadrans. Józka Kuchtę poznałem bez trudu, prawie się nie zmienił. Jasia Bednarczuka (Bednarza) również. Tylko dlatego, że kilka dni wcześniej rozmawialiśmy poprzez internet. I Andrzeja Pępiaka – widzieliśmy się kilka tygodni wcześniej. Oraz Kazimierza Janika – zmienił się tylko wszerz…
Oto lista naszej dziewiętnastki:
Jan Bednarz (Bednarczuk) – z żoną Małgorzatą, Janusz Bochenek – z żoną Anną, Stanisław Bilski, Roman Brodzik, Bolesław Gąsior, Kazimierz Janik – z żoną Jadwigą, Bogusław Konior, Józef Kuchta – z żoną Wiesławą, Kazimierz Larysz – z żoną Reginą, Franciszek Łaszczyk, Stanisław Łuszczek, Andrzej Pępiak, Wiesław Pułka, Józef Rostworowski, Krzysztof Spyrka, Władysław Styrczula, Bartłomiej Sikorski, Stanisław Wojtasiak, Wojciech Zaczyk. Z przyczyn niezależnych w Spotkaniu nie uczestniczyli: Krzysiek Guzik, Wojtek Kudasik, Leszek Pacia oraz Jurek Pielaszkiewicz
Po krótkiej sesji fotograficznej przed budynkiem byłego internatu, udaliśmy się na na rynek – na najlepsze lody w Mieście (to nie błąd – najstarsi górale Nowego Targu inaczej nie nazwą ), do tej samej lodziarni, którą odwiedzaliśmy pół wieku temu. Lody smakowały tak samo.
A potem się działo… W Skalnym Dworku mieliśmy przyjemność spotkać się z naszymi nauczycielami i wychowawcami – Bolesławem Klichem, ówczesnym dyrektorem szkoły i zarazem nauczycielem (hodowla zwierząt), Jerzym Kanią (matematyka) Ewą Gawryś (język rosyjski), Edwardem Gawryś (geografia gospodarcza) Witoldem Lubieński (fizyka) niestety nie dotarła Zofia Lubieńska (zoohigiena) oraz Piotrem Węgrzynem (wychowawca internatowy). Absolwenci kolejno, na tle zdjęć sprzed półwiecza, opowiadali o swych losach, karierze, rodzinie, pasjach. Chwilą ciszy uczciliśmy pamięć zmarłych nauczycieli i wychowawców oraz sześciu kolegów, którzy także już odeszli: Zbigniewa Frączyka, Kazimierza Kraińskiego, Leszka Kułyka, Marka Oracza, Krzysztofa Śnieguckiego, Zdzisława Wilka.
Potem były wspomnienia pięknych chwil, które razem przeżyliśmy na Kokoszkowie. Szczególnie ciepło wspominaliśmy wspaniałego, powszechnie lubianego naszego wychowawcę Edwarda Steina („Edzika”). Bo to dzięki Niemu się spotykamy w tak licznym gronie. Gdyby nie Jego życzliwa postawa wobec wychowanków, gdyby nie liczne rajdy turystyczne, które nam organizował, nasza klasa na pewno nie byłaby tak mocno zintegrowana. Wszyscy z uczestników otrzymali pamiątkowy dedykowany konkretnej osobie magiczny kubek zaprojektowany i wykonany pod nadzorem Andrzeja Pępiaka. Nauczyciele z napisem „Super Belfer” oraz herbem Nowego Targu, natomiast koledzy, kubek z emblematem Tarczy Szkolnej Technikum Weterynaryjnego, którą wówczas z dumą nosiliśmy wraz z herbem Nowego Targu. Około pierwszej po północy, chóralnym odśpiewaniem „Góralu, czy ci nie żal?”, zakończyliśmy imprezę. Stare „Konie” poszły spać…
Władysław Styrczula
PS.
Uczestnicy dziękują Janowi Bednarzowi vel Bednarczukowi za logistyczne zorganizowanie spotkania i Kazimierzowi Janikowi przygotowanie prezentacji sprzed lat.
Poniżej galeria ze spotkania po latach.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][eut_gallery gallery_type=”carousel” ids=”14462,14463,14464,14465,14466″ carousel_popup=”yes”][/vc_column][/vc_row]